Onherkenbaar, zo zou je het toch wel kunnen noemen. De nieuwe oude truck van Jeroen Vrolijk. Het begon in 2016 met een blauw/grijze 143 uit 1988 met nog maar 933.000 km op de teller. Een prima wagen die uitstekend geschikt is voor restauratie. En nu: een prachtige truck, zo goed als nieuw, in de bedrijfskleuren van J. Vrolijk uit Waddinxveen.

Jeroen Vrolijk laat na de keuring van de wagen weten aan Scania Waddinxveen dat hij de wagen wil laten restaureren en ermee wil gaan rijden. Harry Massar, al bijna veertig jaar in dienst bij deze werkplaats, pakt zo’n klus graag met beide hadden aan en begint er met volle overtuiging aan. “Als je zo’n mooie klus mag doen ter afsluiting van je loopbaan bij Scania, dan ben je een geluksvogel.”

Eigenlijk mag het geen restauratie heten, de wagen is volledig vanaf de chassis balken opnieuw opgebouwd, waardoor de herbouw wel even duurde. Dat zorgde voor de nodige uitdagingen. Deze trekker had een korte wielbasis van 3,40m met als nadeel dat hij daardoor wat stoterig rijdt, wat niet echt plezierig voor je rug is. Daar moest een oplossing voor komen. Een extra achteras of een langere wielbasis? Het werd het laatste. De achteras wordt twintig centimeter naar achteren geplaatst. De overbodige gaten werden dicht gelast en glad geslepen.

“De achterspatborden en -steunen zijn nieuw. Bij een Scania bestaat een spatbord uit drie delen. Jeroen Vrolijk wil ze graag uit één stuk dus werden het Parlock spatborden. De voorbumper is vervangen door een roestvrijstalen model, bovendien wilde de Jeroen Vrolijk achter een lichtbalk i.p.v. losse achterlichten. Het hulpframe is opgeschoven. Er is een brandstoftank bij geplaatst. Deze is in de plaats gekomen van een bandenlier en een gereedschapskist. Groot voordeel: meer brandstof uit eigen pomp, dus goedkoper rijden.”

Na alle nodige aanpassingen aan het chassis begon het echte restauratiewerk. Het chassis is kaal gemaakt en uit elkaar gehaald. De losse delen zijn bij van Winkoop in Ermelo gestraald, geschoopeerd (gepoedercoat) en gespoten in een prachtige brandweerrode kleur. De cabine is een soort bordeauxrood, met goudkleurige strepen en letters. Terwijl het chassis in Ermelo was, kon Harry verder met de cabine.

Alle bedrading is eruit gehaald. Bedrading die er niet in thuis hoorde, is verwijderd. Aangetaste bedrading is vernieuwd of gerepareerd. Harry: “Ik heb alle kabelbomen gecontroleerd, gerepareerd en van nieuwe oliekous voorzien. Nadat het behandelde chassis terug kwam hebben wij deze in elkaar gezet om vervolgens weer in Ermelo te worden voorzien van de uiteindelijke laklaag.

De motor en de versnellingsbak zijn gereviseerd en in de originele groene kleur gespoten. De uitlaat is zo aangepast dat het ware V8 geluid goed tot zijn recht komt. Tevens zijn de instaptreden verchroomd, achter de grill glimt nu alles. Er zitten nieuwe koplampreflectoren en -glazen in. Alle onderdelen heeft Harry in zijn handen gehad. Alles wat versleten was is vernieuwd, andere onderdelen zijn gerepareerd en schoongemaakt. “Ik heb alle pakkingen, lagers en keerringen vernieuwd. De cilinderkoppen zijn schoon gemaakt en er zijn nieuwe verstuivers gemonteerd. Er is een nieuwe startmotor, nieuwe waterslangen en een nieuwe compressor gemonteerd. Alle luchtbalgen en schokbrekers zijn vernieuwd, de wiellagers van nieuw vet voorzien en de remmen schoongemaakt. Alle nippels, wartels en ventielen heb ik ook schoongemaakt.”

Al dit werk was niet voor niets, het eindresultaat is om trots op te zijn. En dat zijn, de inmiddels gepensioneerde, Harry Massar en eigenaar Jeroen Vrolijk dan ook.